انتخاب قاعده تصمیم گیری

در نظر گرفتن غیر مستقیم عدم قطعیت در بیانیه انطباق

انتخاب قاعده تصمیم گیری

اگر عدم قطعیت اندازه گیری به طور مستقیم در نظر گرفته شود بازه پذیرش یک قسمت از رواداری خواهد بود. هرچه عدم قطعیت اندازه گیری بزرگتر باشد، بازه پذیرش نیز کوچکتر می شود. این موضوع این نتیجه را ارائه می دهد که نسبت به زمانی که عدم قطعیت اندازه گیری کوچکتر باشد تعداد کمتری پذیرش خواهیم داشت.  شكل زیر را ببينيد.

جهت جلوگیری از وابستگی به نوار محافظ در بین آزمایشگاه ها، قانون گذاران عدم قطعیت اندازه گیری را به صورت غیر مستقیم در نظر می­گیرند. این مورد ممکن است بسته به اینکه آزمون یا کالیبراسیون در چه فضایی انجام می شود به طرق مختلفی انجام شود. برخی از مثال ها :

• OIML R76-1:2006 (NAWIs) بند 3-7-1 جایی که الزام کرده است ” استانداردهای جرم مورد استفاده برای تایید نوع یا تصدیق یک ابزار  نباید خطای بزرگتر از یک سوم MPE داشته باشند. اگر به کلاس E2 و یا بهتر تعلق داشته باشد، عدم قطعیت آنها مجاز است بزرگتر از یک سوم MPE ابزار (رواداری) باشد.
• OIML R117-1:2007 سیستم اندازه گیری داینامیک برای مایعات به جز آب بخش اول: الزامات فنی و اندازه شناسی A.2 عدم قطعیت اندازه گیری: هنگامی که یک آزمون انجام می شود، عدم قطعیت گسترده در تعیین خطاها در نشانگرهای حجم یا جرم باید کمتر از یک پنجم حداکثر خطای مجاز (MPE) باشد (رواداری)
• WADA Technical Document – TD2014DL حدود تصمیم گیری قاعده تصمیم گیری باید به صورت جمع مقدار T و نوار محافظ g محاسبه شود، جایی که g بر اساس حداکثر مقدار قابل قبول WADA مربوط به عدم قطعیت استاندارد ترکیبی  محاسبه می شود. DL=T + g, and g=k. MAX, with k= 1.645
• در بیشتر موارد،  با استفاده از داده های حاصل از نتایج ترکیبی شرکت کنندگان حاصل از دوره های مربوط به طرح ارزیابی کیفیت خارجی (EQAS) اختصاص داده می شود.

نکته: این مربوط به یک نوار محافظ w است که برای همه آزمایشگاه ها بدون توجه به عدم قطعیت اندازه گیری ثابت است. اصطلاح T برابر با حد رواداری TL است.

• مواردی در اجرای قانون بزرگراه ها، جایی که سرعت رانندگان توسط پلیس با استفاده از دستگاه هایی مانند رادار و تفنگ لیزری اندازه گیری می شود. تصمیم برای صدور جريمه سرعت غیر مجاز که احتمالاً منجر به حضور در دادگاه می شود، باید با اطمینان بالایی از حد مجاز سرعت بیش از حد اتخاذ شود. براي چگونگی اجرای یک نوار محافظ مناسب به گونه ای که سرعت اندازه گیری شده با اطمینان 99.9٪ بیش از حد قانونی باشد. 
• مواردی که استانداردهای آزمون عدم قطعیت اندازه گیری معمول را هنگام تنظیم حدود رواداری و حد پذیرش در نظر گرفته اند، پس با حد رواداری برابر است.
• مواردی که مشتری یک نوار محافظ را برای تصمیم گیری در مورد انطباق با مشخصات مشخص می کند، این نوارهای محافظ ممکن است ثابت باشند، اما همچنین ممکن است بر اساس عدم قطعیت اندازه گیری که در زیر شرح داده شده است، باشند.

همانطور که از لیست دیده می شود، قواعد تصمیم گیری می توانند نه تنها بسیار متفاوت باشند بلکه بسیار پیچیده نیز باشند.

در نظر گرفتن عدم قطعیت به صورت مستقیم

استاندارد 17025:2017  آزمایشگاه ها را ملزم می کند که عدم قطعیت اندازه گیری را ارزشیابی کنند و یک قاعده تصمیم گیری مدون را هنگامی که بیانیه انطابق ارائه می دهند بکار بگیرد.

همانطور که قبلا اشاره شد، روشی که استفاده می شود ممکن است بسته به شرایط مختلف و نوار های محافظ مختلف، متفاوت باشد.

غالباً نوار محافظ براساس ضرب r در عدم قطعیت اندازه گیری گسترده U است که در آن W=rU است. برای یک قاعده تصمیم گیری دودویی، مقدار اندازه گیری شده زیر حد پذیرش AL = TL – w پذیرفته می شود.

در حالیکه معمول است از نوار محافظ w=U استفاده شود، ممکن است مواردی وجود داشته باشد که ضریبی به غیر از یک مناسب تر باشد. جدول یک مثال هایی از نوار های محافظ متفاوت برای رسیدن به سطح مشخصی از ریسک، براساس کاربرد مشتری را ارائه می دهد

ریسک ویژه در مقابل ریسک (میانگین) جهانی در کالیبراسیون

اگر آزمایشگاه تنها یک ابزار را اندازه گیری کند و هیچ سابقه ای از نتایج کالیبراسیون برای آن شماره سریال نداشته باشد، یا اگر هیچ اطلاعاتی از رفتار آن مدل در دسترس نباشد، می تواند موقعیتی در نظر گرفته شود که “اطلاعات قبلی ناچیز” است.

 برخی عقیده دارند که وقتی آزمایشگاه ابزاری برای کالیبراسیون (و تأیید بعدی در جهت رواداری سازنده) با اطلاعات ناچیز قبلی دریافت می کند، فقط می تواند ریسک ویژه را ایجاد کند. برخی مشتریان اقداماتی را انجام می دهند تا احتمال رد وسیله ای که از کالیبراسیون و تصدیق برمیگردد کاهش یابد.  آنها این کار را با استفاده از “سیستم کالیبراسیون” انجام می دهند .  به گونه ای که سوابق کالیبراسیون (قابلیت اطمینان اندازه گیری) توسط شماره مدل کنترل می شود و فواصل کالیبراسیون به طور فعال مدیریت می شود تا به یک اطمینان هدف مورد نظر برسد ، که در آن قابلیت اطمینان هدف به درصد ابزارهایی که کالیبراسیون  را پاس می کنند، اشاره دارد. نتیجه نهایی فرایندی است که در آن ابزار ارسالی بخشی از جمعیت دستگاه مشتری است. ” به ندرت نتایج ویژگی در یک ابزار نزدیک به حدود رواداری است و فرصت کمتری برای تصمیم گیری نادرست وجود دارد”

پس احتمال متوسط پذیرش یا عدم پذیرش اشتباه (ریسک جهانی) را  می توان با ارزیابی چگالی احتمال مشترک متشکل از جمعیت دستگاه مدیریت شده توسط مشتری و عدم قطعیت فرآیند کالیبراسیون آزمایشگاهی اعمال کرد. 

هنگامی که مشتری بازه های کالیبراسیون را به صورت فعال همانگونه که اینجا اشاره شد مدیریت می کند، در خلال مذاکرات قرارداد با آزمایشگاه با خدمات شکایات استاندارد17025:2017، آنها می توانند آزمایشگاه را راهنمایی کنند تا از ریسک جهانی متوسط  مربوط به قواعد تصمیم گیری، هنگامی که نتایج گزارش می شود به ازای بند 7-8-2-2  استفاده نمايد.

 تجهیزی که معیارهای ریسک جهانی را پاس می کند، مانند احتمال 2٪ برای پذیرش اشتباه (2٪ PFA) ممکن است در ريسك ویژه با یک نوار محافظ برابر با عدم قطعیت اندازه گیری گسترده، پذيرش نشود و ممکن است یک ریسک ویژه برای پذیرش اشتباه داشته باشد که می تواند نزدیک به 50٪ باشد. این شبیه معیارهای تأیید تجهیزاتی است که بیشتر در اندازه گیری قانونی استفاده می شود. به طور کلی نتایج حاصل از قاعده تصمیم گیری بر اساس اصول OIML (به عنوان مثال ) و ریسک جهانی با تقریباً 2٪ PFA ممکن است نتایج یکسانی را از نظر تعداد ابزارهای نادرست رد شده ارائه دهد.

در نظر گرفتن هر دو ریسک پذیرش و رد اشتباه

“قاعده تصمیم گیری دودویی، که برای کاهش ریسک مصرف کننده اقدام می کند، همیشه ریسک تولیدکننده را افزایش می دهد” .  این بیانیه برای هر قاعده تصمیم گیری که نوار محافظي را برای بهبود یا تعیین حداقل ریسک پذیرش اشتباه به کار می برد، اعمال می شود.

در ابتدا، مشتری که اقلامی را برای کالیبراسیون یا آزمون به آزمایشگاه ارسال می کند، فقط ممکن است به “ریسک پذیرش نادرست مصرف کننده” خود اهمیت دهد. با این حال، هنگامی که یک آزمایشگاه اقلامی را به عنوان “رد شده” پس می دهد، مشتری باید تأثیر روی محصولاتی را که سازمان آنها تولید می کند بررسی کند که اغلب منجر به فراخوانی پرهزينه اي می شود.

فلوچارت انتخاب قاعده تصمیم گیری

زمانی که حق انتخاب قاعده های تصمیم گیری متفاوتی در دسترس است، مشتری و آزمایشگاه نیاز دارند تا در مورد سطح ریسک مربوط به احتمال پذیرش یا رد اشتباه مرتبط با هر قاعده تصمیم گیری در دسترس گفتگو کنند. هیچ قاعده تصمیم گيري واحدی نمی تواند الزام دامنه متنوع آزمون و کالیبراسیون تحت پوشش ISO / IEC 17025 را برطرف کند.

برخی از رشته ها، صنایع یا تنظیم کنندگان، قواعد تصمیم گیری مناسب براي استفاده خودشان را تعیین کرده و آنها را در مشخصات، استاندارد ها یا مقررات منتشر کرده اند.

شکل زیر راهنمای عمومی را برای انتخاب قواعد تصمیم گیری ارائه می دهد.

در اینجا پیشنهاداتی برای چگونگی استفاده از فلوچارت ارائه می شود: 1- برخی از کاربردهای کالیبراسیون یا آزمون به بیانیه انطباق با مشخصات اندازه شناختی نیاز ندارند. بعنوان مثال می توان به برخی از جرم­های دقیق، کارایی سنسورهای قدرت و غیره اشاره کرد. در این موارد، شما بهتر است (برای کالیبراسیون بايد) نتیجه اندازه گیری شده و عدم قطعیت اندازه گیری GUM [4] را گزارش دهید.

 2-اگر نتیجه اندازه گیری توسط قوانین یا استانداردهای تنظیم کننده یا قواعد حاکم است، از قاعده تصمیم طبق استاندارد مناسب استفاده کنید. برای راهنمایی در مورد تصمیمات ارزیابی انطباق در اندازه گیری قانوني، به راهنمای OIML G 19 مراجعه کنید.

3-سناریوی بعدی که باید در نظر بگیرید این است که كاربرد شما از قبل دارای قاعده تصمیم گیری اندازه گیری باشد که با یک سند راهنمای استاندارد منتشر شده اداره می شود. (مثالها: ISO 14253 ، ISO 8655 ، ISO 6508 و غیره). به طور کلی، در این موارد، روش های آزمون استاندارد توصيه می شوند و اغلب از قبل حدود  انطباق  با یک نوار محافظ را در آن تعبیه کرده اند، بنابراین هرگونه نوار محافظ بیشتر برای محدود کردن ریسک لازم نیست.

 4-اگر به بند تصمیم 4 رسیدید، در خصوص انتخاب قاعده تصمیم گیری  باید گفت به طور کلی این بدان معناست که هیچ قاعده تصمیم گیری منتشر شده ویژه ای بر درخواست شما حاکم نیست. آزمایشگاه ها و مشتریان می توانند از بین قواعد تصمیم گیری استاندارد نشان داده شده استفاده و یا انتخاب به مستند سازی قاعده تصمیم گیری خود نمایند.

نکته: اگر شما يك قاعده تصميم گيري با  را انتخاب نموديد، مطمئن شوید اقدامات در مورد انداره گيري هايي كه نتايج آن پائين TUR قاعده است، مشخص شده است.