ارزیابی انطباق

ارزیابی انطباق

براي تصميم­ گيري درباره ارزیابی انطباق و اين که آيا يک آیتم پذيرش/رد شود یا خیر، مي­بايست موارد ذیل لحاظ شوند:

1. مشخصه ­اي وجود داشته باشد که حدود بالا یا پایین مجاز از ویژگی (اندازه­ ده­ ها) کنترل شونده را ارائه دهد.
2. عدم قطعیت اندازه­ گیری ; و
3. قاعده تصميم ­گيري که توصيف کند، چگونه عدم­ قطعيت اندازه ­گيري در ارتباط با پذيرش يا رد محصول بر اساس مشخصه و نتيجه اندازه گيري لحاظ خواهد شد.

قاعده تصمیم ­گیري باید همراه با متد مستند مناسب برای تعیین نواحی پذیرش یا رد، که به طور ایده آل حداقل سطح قابل قبول احتمالی که اندازه ­ده درون حدود مشخصات قرار می­گیرد را بیان کند. قاعده­ تصمیم ­گیری همچنین باید، روش اجرایی مواجهه با اندازه­ گیري ­های تکراري و داده ­هاي انحرافی را نیز ارائه کند.

ضمن استفاده از قاعده تصميم­ گيري، اندازه ناحيه پذيرش يا رد ممکن است به وسيله نوارهاي محافظ مناسب تعيين شود. اندازه نوار محافظ با استفاده از اطلاعات عدم قطعیت اندازه­ گیری و حداقل سطح قابل قبول احتمالی که باید اندازه­ ده در محدوده مشخصات باشد، محاسبه می­شوند. برای موارد رایج که در آن عدم قطعیت تقریباً ثابت است یا در جایی­ که  توزیع خطای سیستماتیک فرضی با انحراف استاندارد، متناسب با مقدار واقعی است، عدم قطعیت در حد (L)، می­تواند برای محاسبه نوار محافظ استفاده شود . به علاوه، هنگام گزارش ­دهی انطباق، مرجع قواعد تصمیم­ گیري استفاده شده نیز می­بایست پیوست شود.

 از جمله سهم فرآیند نمونه ­برداری، وقتی­ که مقدار اندازه ­ده با توجه به شرایط نمونه­ برداری مشخص می­گردد، به عنوان مثال یک بچ از تولید در عوض تنها نمونه آزمایشگاهی