تحليل خطر اوليه (PHA)
بررسي اجمالي
تحليل خطر اوليه روش تحليل ساده قياسي است كه هدف آن شناسايي مخاطرات و شرايط خطرناك و پيشامدهايي است كه ميتواند منجر به خسارت براي فعاليت، تأسيسات يا سيستم موجود شود.
كاركرد
معمولاً در مراحل اوليه توسعه پروژه انجام مي شود هنگامي كه اطلاعات كمي در مورد جزئيات طراحي يا رويه فعاليت وجود دارد. اغلب مي تواند پيشرو در مطالعات بيشتر باشد يا اطلاعات براي مشخصات طراحي سيستم فراهم كند. اين روش مي تواند براي اولويت بندي مخاطرات و ريسك ها براي تحليل هاي بيشتر در تحليل سيستم هاي موجود مؤثّر باشد يا در مواقعي استفاده شود كه استفاده از تكنيك هاي گران مجاز نيست.
ورودي ها
ورودي ها شامل موارد زير است:
- اطلاعات در مورد سيستم كه بايد مورد ارزيابي واقع شوند؛
- مانند جزئيات طراحي سيستم كه در دسترس و مرتبط هستند.
فرآيند
ليست مخاطرات و شرايط خطرناك عمومي و ريسك هايي كه فرموله شده اند شامل مشخصاتي مانند:
- موادي كه استفاده يا توليد مي شوند و واكنش هاي آنان؛
- تجهيزاتي كه استفاده مي شود؛
- عوامل محيطي؛
- چيدمان؛
- رابطه ميان اجزاي سيستم، غيره.
- تحليل كيفي پيامدهاي پيشامد ناخواسته و احتمالات آنها ممكن است براي شناسايي ريسك ها جهت ارزيابي هاي بيشتر، انجام شود.
تحليل خطر اوليه بايد در طي مراحل طراحي، ساخت، آزمون به روز رساني شود تا مخاطرات جديد شناسايي شوند و در صورت نياز اطلاحات انجام شود. نتايج به دست آمده مي تواند از راه هاي گوناگون مانند جدول يا درخت ارائه شوند.
خروجي ها
خروجي ها شامل موارد زير است:
- ليست مخاطرات و ريسك ها؛
- توصيه هايي براي پذيرش، توصيه هاي كنترل، مشخصات طراحي يا درخواست ارزيابي با دقت بيشتر.
نقاط قوت و محدوديت های تحلیل خطر اولیه
نقاط قوت تحلیل خطر اولیه شامل موارد زير است:
- اين قابليت را دارند تا هنگام محدود بودن اطلاعات موجود، استفاده شوند؛
- اين روش اجازه مي دهد كه ريسك خيلي سريع وارد چرخه عمر سيستم شود.
محدوديت ها شامل:
- تحليل خطر اوليه فقط اطلاعات اوليه را فراهم مي كند؛ اين روش جامع نيست، اطلاعات دقيق در مورد خطرات و چگونگي جلوگيري از آنان را مشخص نمي كند.
