استفاده از داده های صحه گذاری در محاسبه و گزارش نتایج
مهم است که تجزیه گر بتواند داده هاي ایجاد شده از تجزیه نمونه ها با استفاده از متد صحه گذاري شده را به نتایجی که مستقیماً به حل مشکل مشتري مربوط می شوند، ربط دهد. تجزیه گر می تواند این کار را با استفاده از مشخصه هاي عملکردي ایجاد شده هنگام فرایند صحه گذاري انجام دهد. براي تعیین این که آیا اختلاف هاي مشاهده شده هنگام آنالیز نمونه ها معنادار می باشند یا خیر، داده هاي تکرار پذیري، دقت میانی و تجدید پذیري می توانند استفاده شوند. براي تأیید این که آیا متد تحت کنترل بوده و به نتایج معنادار منجر می شود یا خیر، می توان از مباحث کنترل کیفیتی ایجاد شده بر اساس داده هاي صحه گذاري استفاده کرد. می توان نتیجه را با تخمین عدم قطعیت اندازه گیري به شکل گستره اي از مقادیر با سطح قابل قبول اطمینان بیان کرد.
مهم است که تجزیه گر به داده هاي صحه گذاري که براي تأیید اعتبار نتایج استفاده میشوند، دسترسی داشته باشد. این که یک چنین اطلاعاتی به مشتري انتقال داده شود یا نشود، موضوع دیگري است. اغلب موارد، مشتري از مهارت هاي فنی براي درك معنادار بودن داده ها برخوردار نمی باشد. لذا در چنین شرایطی شاید ایمن تر آن باشد که داده ها تنها در صورت درخواست در اختیار مشتري قرار گیرند.
لازم است تا در شرایط خاص، براي مثال در موارد قانونی یا پزشکی قانونی، با مسائلی نظیر صحه گذاري متد، تغییر پذیري و عدم قطعیت اندازه گیري با احتیاط بیشتري برخورد شود. در چنین شرایطی شاید بهتر آن باشد که وجود عدم قطعیت اندازه گیري ها را با روي باز پذیرفته و این آمادگی را داشته باشیم که تصمیم هاي اتخاذ شده را با توجه به شناخت عدم قطعیت توجیه کنیم.
هنگام استفاده از یک نتیجه آنالیزي با عدم قطعیت همراه آن و تصمیم گیري در مورد این که آیا محموله اولیه اي که نمونه از آن برداشته شده با یک مشخصه یا حد مطابقت دارد یا خیر، می بایست احتیاط کرد. مسئولیت یک چنین تصمیمی ممکن است مستقیما بر عهده تجزیه گر نباشد، هر چند که براي تسهیل فرایند تصمیم گیري می توان نظر فنی تجزیه گر را نیز جویا شد.
تجزیه گر هنگام گزارش نتایج، میبایست تصمیم بگیرد که یا نتایج را براي بایاس هاي احتمالی شناسایی شده تصحیح کند یا نتایج تصحیح نشده را ضمن اشاره به وجود بایاس گزارش کند.
هنگام گزارش نتایج به شکل «تشخیص داده نشد» می بایست احتیاط کرد. این عبارت به تنهایی فاقد اطلاعات لازم بوده و گزارش آن می بایست همراه با مقدار حد تشخیص به روشنی بیان شود. بعضی اوقات گزارش یک مقدار عددي، حتی اگر این مقدار زیر حد تشخیص ظاهري باشد، مناسب به نظر می رسد. گاهی اوقات مراجع قانونی ممکن است خواهان این باشند که حد تعیین کمی نیز بیان شود.
هر جا که گزارش عدم قطعیت همراه با نتیجه ضروري باشد، بیان عدم قطعیت بسط یافته با فاکتور پوششی مناسب، منطقی به نظر می رسد. براي مثال، فاکتور پوششی 2 با بازه اي با سطح اطمینان تقریبی %95 مطابقت دارد.
