در اصل عدم قطعیت می بایست کوچکتر از مقدار هدف باشد، اما اگر عدم قطعیت هدف در دستورالعمل یا مشخصه تعریف نشده باشد، براي لحاظ کردن تغییرپذیري فرایند تخمین عدم قطعیت تولرانس اضافی %30-20 در نظر گرفته می شود. بر اساس GUM ،تجزیه گرها می بایست از تغییرپذیري فرایند تخمین عدم قطعیت آگاه باشند و آن را با تغییرپذیري تخمین انحراف استاندارد جمعیتی با تعداد کم نتایج نشان دهند. تولرانس %30-20 با لحاظ کردن درجات آزادي معمول عدم قطعیت هاي استاندارد اندازه گیري ها در شیمی و مدل هاي تغییرپذیري آن ها تعریف می شود.
بهینه سازي عدم قطعیت اندازه گیري
چنانچه عدم قطعیت اندازه گیري در مقایسه با عدم قطعیت های هدف، برازندگی مورد نظر را نشان ندهد، مقدار آن می بایست کاهش یابد. در این حالت اگر مولفه هاي عدم قطعیت عمده به حداقل رسانده شوند، عدم قطعیت اندازه گیري می تواند کاهش یابد. جایی که بتوان ارتباط هاي مستقیم بین بهبودهاي مراحل تجزیه اي یا اثرات و کاهش عدم قطعیت کل ایجاد کرد، رویکرد پایین ـ بالاي ارزیابی عدم قطعیت، مدل هاي مناسبی را براي بهینه سازي فراهم می کند. هر وقت این اطلاعات در دسترس نباشند و / یا تغییرات در روش اجرایی اندازه گیري یا مواد مرجع استفاده شده، عدم قطعیت را تا سطح رضایت بخشی کاهش ندهند و مولفه دقت نیز معنادار باشد، تجزیه گر می تواند عدم قطعیت را با گزارش میانگین اندازه گیري هاي تکراري نمونه ها کاهش دهد.
استفاده از عدم قطعیت هدف براي راهنمایی صحه گذاري
عدم قطعیت هدف تعریف شده با پیشنهاد مقادیر هدف براي ویژگی هاي عملکردي مختلف تعیین شده قبل از برآورد عدم قطعیت، نظیر تکرارپذیري، دقت میانی، حد تعیین کمی یا بازیابی میانگین، میتواند براي راهنمایی صحه گذاري روش اجرایی اندازه گیري استفاده شود. الگوریتم هاي استفاده شده براي تبدیل داده هاي عملکردي به مولفه عدم قطعیت، می بایست در این ارزیابی استفاده شوند.
معمولاً، صحه گذاري درون سازمانی یا تصدیق یک روش اجرایی، شامل ارزیابی تکرارپذیري، دقت میانی، درستی، خطی بودن، حد تعیین کمی و عدم قطعیت است.
براي لحاظ کردن سهم دیگر مولفه هاي عدم قطعیت، انحراف استاندارد تکرارپذیري نمی بایست بزرگتر از 5/1 تا 3/1 عدم قطعیت استاندارد هدف باشد.
انحراف استاندارد دقت میانی که یک مولفه عدم قطعیت عمده در اکثر اندازه گیري ها در شیمی است، نمی بایست بزرگتر از 3/1 تا نصف عدم قطعیت استاندارد هدف باشد .
عدم قطعیت هدف می تواند در تعریف حد تعیین کمی هدف، چنانچه این حد تحت شرایط دقت میانی تخمین زده شود، مورد استفاده قرار گیرد. از آنجا که ضریب تغییر در LOQ% ،10 است. مقدار کمیتی که از این دقت انتظار می رود می بایست متناظر با LOQ باشد.
با فرض این که مربع دقت میانی، نیمی از مربع عدم قطعیت استاندارد را تشکیل می دهد، عدم قطعیت استاندارد نسبی مورد انتظار در LOQ است. بر این اساس، مدل هاي پیشگویانه عدم قطعیت نزدیک LOQ می توانند براي تعریف مقدار هدف براي حد، مورد استفاده قرار گیرند.
آزمون هاي درستی، شامل تعیین خطاي اندازه گیري (یعنی مقدار کمیت اندازه گیري شده منهاي یک مقدار کمیت مرجع) می باشد. خطا، بر عکس درستی، یک خاصیت کمی است. خطاي مشاهده شده هنگام برآورد خطی بودن اندازه گیري یا هنگام آنالیز یک ماده مرجع نمی بایست بیشتر از نصف عدم قطعیت استاندارد هدف باشد. به نظر می رسد که معیارهاي خطاهاي مشاهده شده در مقایسه با معیارهاي دقت کمتر سختگیرانه باشند، با این حال آن ها چگونگی مشارکت این مولفه در عدم قطعیت را نشان می دهند.
معیار حاضر براي ویژگی هاي عملکردي مختلف تنها می بایست یک شاخص باشد، چرا که با مقدار کوچکتر یک اثر، امکان ارزیابی انعطاف پذیرتر دیگر اثرات برآورده خواهد شد.
