ارزیابی عدم قطعیت استاندارد نوع B
ارزیابی عدم قطعیت استاندارد نوع B شامل تخمین کمیت u^2j است که ممکن است به عنوان تقریبی برای واریانس مربوطه در نظر گرفته شود که وجود آن فرض شده است. کمیت u^2j مانند واریانس و کمیت uj مانند انحراف معیار در نظر گرفته می‌شود و در صورت لزوم، کوواریانس‌ها باید به روشی مشابه رفتار شوند.
در صورتی که توزیع احتمال xp روی یک توزیع از پیش تعیین شده فرضی باشد، مقداری از ماهیت واریانس از دانش توزیع آن تعیین می شود. از این رو ارزیابی های نوع B نیز بر اساس توزیع های از پیش تعیین شده می باشد.
ممکن است تاکید شود که در هر دو مورد توزیع ها مدل هایی هستند که برای نشان دادن وضعیت دانش ما استفاده می شوند. عدم قطعیت های ناشی از هر مقدار ورودی Xp باید با هر دو روش ارزیابی نوع A و نوع B ارزیابی شوند.
قبل از دستورالعمل BIPM، در دهه 1980، عدم قطعیت شامل دو جزء بود: یکی از خطاهای تصادفی و دیگری به دلیل خطاهای سیستماتیک. دو مؤلفه عدم قطعیت قبلاً به عنوان عدم قطعیت تصادفی و عدم قطعیت سیستماتیک نامگذاری می شدند. همیشه یک تطابق ساده بین طبقه بندی به انواع “A” و “B” و طبقه بندی قبلی به عدم قطعیت های “تصادفی” و “سیستماتیک” وجود ندارد. اصطلاح “عدم قطعیت سیستماتیک” می تواند گمراه کننده باشد و باید از آن اجتناب کرد.
در صورتی که اندازه گیری – کمیت خروجی – تابعی از چند کمیت ورودی باشد، همه واریانس ها و کوواریانس ها باید ترکیب شوند. واریانس های به دست آمده با روش ارزیابی نوع A از واریانس های به دست آمده توسط ارزیابی های نوع B متمایز نمی شوند. بنابراین، همه واریانس‌ها و کوواریانس‌ها باید به‌عنوان واریانس یا کوواریانس به معنای دقیق آماری در نظر گرفته شوند.
همانطور که قبلا ذکر شد، برای آن دسته از عدم قطعیت هایی که تخمین آنها با مشاهدات مکرر مستقل به دست نیامده است، از روش ارزیابی نوع B استفاده می شود. این نوع عدم قطعیت با قضاوت با استفاده از تمام اطلاعات مربوط به تغییرپذیری عدم قطعیت محاسبه می شود.
مثلا:
- داده های اندازه گیری قبلی
- تجربه و دانش عمومی از رفتار و خواص مواد و ابزار مربوطه
- مشخصات سازنده
- داده های ارائه شده در کالیبراسیون و سایر گواهی ها
- عدم قطعیت داده های مرجع استخراج شده از کتاب های راهنما
عدم قطعیت ممکن است در فرآیند اندازه گیری به دلیل استفاده از موارد زیر ایجاد شود: - استانداردها
- ابزار اندازه گیری
عدم قطعیت های رایج ارزیابی شده توسط نوع B
عدم قطعیت همانطور که در گواهی کالیبراسیون استاندارد یا ابزار مورد استفاده گزارش شده است.
- عدم قطعیت ناشی از درون یابی بین نقاط کالیبراسیون استاندارد مورد استفاده در اندازه گیری.
- عدم قطعیت ناشی از تغییر شرایط محیطی مانند دما، فشار و رطوبت نسبی هوا.
- عدم قطعیت به دلیل قابلیت تنظیم مجدد، تکرارپذیری و تمایز آستانه ابزارهای مورد استفاده.
- عدم قطعیت ناشی از مقدار گرفته شده برای برخی از ثابت های فیزیکی، یا خواص مواد مورد استفاده در فرآیند اندازه گیری، مانند مقادیر چگالی آب، شتاب ناشی از گرانش و ضرایب انبساط.
- عدم قطعیت در اصلاحات اعمال شده بر اساس اندازه گیری ها یا داده های به دست آمده از کتاب های راهنمای استاندارد.
منبع: عدم قطعیت اندازه گیری
