عدم قطعیت اندازه گیری اصطلاحی است که در سطح بین المللی برای توصیف کیفیت یک مقدار اندازه گیری استفاده می شود. در حالی که این اصطلاح به طور سنتی برای بسیاری از اندازه‌گیری‌های با دقت بالا که در آزمایشگاه‌های اندازه‌شناسی یا گیج انجام می‌شود، محفوظ است، بسیاری از استانداردهای سیستم‌های کیفیت و مشتری مستلزم آن است که عدم قطعیت اندازه‌گیری شناخته شده و با قابلیت اندازه‌گیری مورد نیاز هر بازرسی، اندازه‌گیری یا تجهیزات آزمون سازگار باشد.
در اصل، عدم قطعیت مقداری است که به یک نتیجه اندازه‌گیری اختصاص داده می‌شود که محدوده‌ای را که انتظار می‌رود حاوی نتیجه اندازه‌گیری واقعی باشد، در سطح مشخصی از اطمینان توصیف می‌کند. عدم قطعیت اندازه گیری معمولاً به عنوان یک کمیت دو طرفه گزارش می شود. عدم قطعیت بیان کمی از قابلیت اطمینان اندازه گیری است. بیان ساده این مفهوم این است:
U اصطلاح «عدم قطعیت گسترش یافته» اندازه گیری و نتیجه اندازه گیری است. عدم قطعیت گسترش یافته خطای استاندارد ترکیبی (uc) یا انحراف استاندارد خطاهای ترکیبی (تصادفی و سیستماتیک)، در فرآیند اندازه گیری ضرب در ضریب پوشش (k) است که نشان دهنده سطح منحنی نرمال برای سطح اطمینان مطلوب است. . به یاد داشته باشید، توزیع نرمال اغلب به عنوان یک فرض اصلی برای سیستم های اندازه گیری اعمال می شود. راهنمای ISO/IEC برای عدم قطعیت در اندازه‌گیری، ضریب پوشش را برای گزارش عدم قطعیت در 95 درصد توزیع نرمال کافی تعیین می‌کند که اغلب به عنوان k = 2 تفسیر می شود.
خطای استاندارد ترکیبی (uc ) شامل تمام اجزای مهم تغییرات در فرآیند اندازه گیری است. در بیشتر موارد، روش های تجزیه و تحلیل سیستم های اندازه گیری که مطابق با این دستورالعمل انجام می شود، می تواند به عنوان ابزاری برای تعیین کمیت بسیاری از منابع عدم قطعیت اندازه گیری استفاده شود.. یک بیانیه عدم قطعیت باید شامل یک محدوده مناسب باشد که تمام خطاهای مهم را شناسایی کرده و امکان تکرار اندازه گیری را فراهم کند. برخی از گزاره های عدم قطعیت از خطای سیستم اندازه گیری بلند مدت و برخی دیگر کوتاه مدت ناشی می شوند. با این حال، عبارت ساده را می توان به صورت کمی محاسبه کرد:
مهم است که به یاد داشته باشید که عدم قطعیت اندازه گیری صرفاً تخمینی است از میزان تغییر اندازه گیری در زمان اندازه گیری.
باید تمام منابع قابل توجه تغییرات اندازه گیری را در فرآیند اندازه گیری به اضافه خطاهای قابل توجه کالیبراسیون، استانداردهای اصلی، روش، محیط و سایر مواردی که قبلاً در فرآیند اندازه گیری در نظر گرفته نشده اند، در نظر بگیرد. در بسیاری از موارد، این برآورد از روش‌های MSA و GRR برای تعیین کمیت آن خطاهای استاندارد قابل توجه استفاده می‌کند. ارزیابی دوره ای عدم قطعیت مربوط به یک فرآیند اندازه گیری برای اطمینان از صحت مداوم برآورد مناسب است.
