1-جهت تعیین پایدارینمونه ای را دریافت کنید و مقدار(های) مرجع آن را نسبت به استاندارد قابل ردیابی تعیین کنید. اگر که مقدار در دسترس نیست، قطعه تولیدی را انتخاب کنید که در حد میانگین اندازه گیری های تولید قرار می گیرد و آن را به عنوان نمونه اصلی برای تجزیه و تحلیل پایداری تعیین کنید. مقدار مرجع شناخته شده برای ردیابی پایداری سیستم اندازه گیری مورد نیاز نیست.
ممکن است مطلوب باشد که نمونه‌های اصلی برای اندازه‌گیری‌های پایین، سطح بالا و میان‌رده اندازه‌گیری‌های مورد انتظار وجود داشته باشد.
اندازه گیری ها و نمودارهای کنترل جداگانه برای هر یک توصیه می شود.
2) به صورت دوره ای (روزانه، هفتگی)، نمونه اصلی را سه تا پنج بار اندازه گیری کنید. اندازه و فرکانس نمونه باید بر اساس دانش سیستم اندازه گیری باشد. عواملی می تواند شامل تعداد دفعات مورد نیاز کالیبراسیون یا تعمیر مجدد، تعداد دفعات استفاده از سیستم اندازه گیری و میزان استرس زا بودن شرایط عملیاتی باشد. قرائت ها باید در زمان های مختلف انجام شوند تا نشان دهند که واقعاً چه زمانی از سیستم اندازه گیری استفاده می شود. این کار به دلیل گرم کردن، محیط یا عوامل دیگری است که ممکن است در طول روز تغییر کند.
3) داده ها را بر روی نمودار کنترل X & R یا X & s به ترتیب زمانی رسم کنید.
منبع تعیین پایداری : آنالیز سیستم های اندازه گیری
