بکارگیری قواعد تصمیم گیری – مشتری و تامین کننده

بکارگیری قواعد تصمیم گیری – مشتری و تامین کننده

انتخاب یک قاعده تصمیم گیری در نهایت یک تصمیم تجاری است. این تصمیم شامل عواملی مانند:

(الف) هزینه رد یک محصول مطابق با مشخصات

(ب) هزینه پذیرش محصول نامنطبق با مشخصات
ج) عدم قطعیت مرتبط با فرآیند اندازه گیری
(د) توزیع ویژگی محصول مورد نظر

و (ه) هزینه اندازه گیری است.

هنگامی که یک قاعده تصمیم گیری تدوین شد، مسئولیت اعمال آن باید به طور واضح تعریف شود، به ویژه اینکه کدام طرف (مشتری یا تامین کننده) یک قاعده خاص را اعمال می کند. به عنوان مثال، برای تامین کننده اگر عدم قطعیت اندازه گیری آنها نسبت به منطقه مشخصات کوچک باشد استفاده از پذیرش سختگیرانه با یک نوار محافظ 100% ممکن است یک الزام منطقی باشد. از سوی دیگر، همان قاعده تصمیم‌گیری که توسط مشتری با عدم قطعیت اندازه‌گیری بزرگ نسبت به ناحیه مشخصات استفاده می‌شود، می‌تواند منجر به پذیرش تعداد بسیار کمی از محصولات شود.

از آنجایی که پیامدهای اقتصادی آشکاری در ارتباط با استفاده از قواعد تصمیم گیری و اینکه کدام طرف آنها را به کار می گیرد وجود دارد، این موضوع باید در بازنگری قراردادها حل و فصل شود. قیمت توافقی محصول ممکن است بسته به اینکه کدام طرف، کدام قاعده تصمیم گیری را اعمال می‌کند، عدم قطعیت اندازه‌گیری‌ها و سطح اطمینان مورد نیاز، به‌طور قابل توجهی متفاوت باشد. در برخی شرایط قراردادی ممکن است از قواعد تصمیم گیری متفاوتی برای تامین کننده و مشتری استفاده شود، برای مثال به استاندارد بین المللی 14253 مراجعه کنید. به عنوان مثال، ممکن است از یک تامین کننده خواسته شود که از یک قاعده تصمیم گیری شامل پذیرش سختگیرانه و رد آسان برای فروش محصول به مشتری استفاده کند. همان قرارداد ممکن است از مشتری بخواهد که از رد سختگیرانه و پذیرش راحت استفاده کند تا نشان دهد که محصول خارج از مشخصات است. در این مثال، یک بار اضافی بر دوش تامین کننده (یعنی پذیرش سختگیرانه) قبل از اینکه بتواند محصول را بفروشد، وجود دارد، به طور مشابه یک بار اضافی بر دوش مشتری (یعنی رد سختگیرانه) قبل از اینکه بتواند یک محصول را رد کند، وجود دارد. استفاده از این قرارداد در این شرایط باید هرگونه تعارض در مورد پذیرش یا رد محصول را تا حد زیادی کاهش دهد. اگر تضاد هنوز وجود داشته باشد، به عنوان مثال، تامین کننده پذیرفته شدن را نشان دهد و مشتری نشان دهد که رد شده است، اولین قدم در حل و فصل می تواند بررسی قابلیت اطمینان بیانیه عدم قطعیت هر یک از طرفین باشد. این موضوع در ASME B89.7.3.3 (در مرحله آماده سازی) در نظر گرفته شده است.