حد بالا رواداری یک طرفه، قاعده تصمیم گیری: قبول در زمان PFA ≤ PFAmax
در راستای اجرای قانون بزرگراه ها، سرعت زیاد رانندگان توسط پلیس با استفاده از دستگاه هایی مانند رادار و تفنگ لیزری اندازه گیری میشود. تصمیم برای صدور برگ جریمه سرعت غیر مجاز، که احتمالاً منجر به حضور در دادگاه میشود، باید با اطمینان بالایی از نقض حد مجاز سرعت اتخاذ شود.(حد بالا رواداری یک طرفه)
با استفاده از یک رادار داپلر، اندازه گیری سرعت در جاده را با عدم قطعیت استاندارد نسبی 𝑢(𝑣)/𝑣=2% در بازه 50 تا 150 کیلومتر در ساعت میتوان انجام داد. فرض بر این است که دانش در خصوص سرعت اندازه گیری شده در این بازه با یک تابع چگالی احتمال نرمال از 𝑣 و انحراف استاندارد 0.02 مشخص شده است.
در این شرایط برای حداکثر سرعت 𝑣 0 = 100km/h چه آستانه سرعت ای 𝑣𝑚𝑎𝑥 (حد پذیرش) باید تنظیم شود تا برای یک سرعت اندازه گیری شده 𝑣≥𝑣𝑚𝑎𝑥)) احتمال بیشتر از 𝑣 0 بودن سرعت، حداقل 99.9٪ باشد ؟
در این مثال، بازه رواداری مربوط به سرعت رانندگان است. برای به حداقل رساندن ریسک پیگرد قانونی غلط، اندازهگیری ملزم به PFAmax=0.001است، بنابراین در حد پذیرش باید احتمال انطباق حداقل PC=0.999 وجود داشته باشد.
قواعد تصمیم گیری احتمالی برای این تصمیم انطباق ممکن است از منظر PFA یا PC تعریف شود، به عنوان مثال:
قاعده تصمیم گیری: پیگرد قانونی زمانیکه 𝑃𝐹𝐴≤0.1 %: در غیر این صورت رد: یا معادل آن
قاعده تصمیم گیری: پیگرد قانونی زمانیکه PC≥0.999: در غیر این صورت رد قاعده تصمیمگیری: پیگرد قانونی زمانیکه سرعت اندازهگیری شده 𝑣≥𝑣𝑚𝑎𝑥،(احتمال اینکه 𝑣 0 حداقل 99.9% است).
حد پایین سرعت زیاد رانندگان 𝑣 0 = 100km/h است و (D.2)
از این رو
بنابراین
برای اطمینان از اینکه به طور متوسط فقط 0.1٪ از رانندگان به طور اشتباه تحت پیگرد قانونی قرار میگیرند، سرعت شناسایی شده باید بیش از 107 کیلومتر در ساعت باشد. بازه(100 km/h ≤ 𝑣 ≤ 107 km/h) یک نوار محافظ است و این تضمین را می دهد که سرعت 107 کیلومتر بر ساعت و بیشتر با اطمینان حداقل PC=99.9% محدودیت سرعت را نقض کرده است.