محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون مطابق با ILAC P14
مقدمه
محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون یک مشکل برای بسیاری از آزمایشگاه‌های تایید صلاحیت شده است. از زمان معرفی خط مشی ILAC P14، تعداد عدم انطباق های مربوط به عدم قطعیت اندازه گیری به طور تصاعدی افزایش یافته است. علاوه بر این، تماس‌های تلفنی زیادی از آزمایشگاه‌ها دریافت کرده‌ام که برای محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون به کمک نیاز دارند. بنابراین، تصمیم گرفتم پستی بنویسم تا به کسانی که برای برآورده کردن الزامات این سیاست تلاش می کنند کمک کنم.
زمینه
در سال 2010، خط مشی ILAC P14 به طور قابل توجهی روش محاسبه و گزارش عدم قطعیت کالیبراسیون را توسط آزمایشگاه ها تغییر داد. هنگامی که این خط مشی برای اولین بار در سال 2011 اجرا شد، بسیاری از آزمایشگاه ها برای برآورده کردن الزامات تلاش کردند.
سپس، با انتشار نسخه 2013 ILAC P14، مشکلات زیادتر شد. من تعداد قابل توجهی از آزمایشگاه ها را دیده ام که عدم انطباق هایی بر اساس ILAC P14 داشته اند. علاوه بر این، من همچنین دیده ام که برخی از نهادهای اعتباردهی به دلایل نامعلومی اجرای آن را به تاخیر انداخته اند.
اکنون، چند سال پس از اجرای خط مشی اصلی، هنوز آزمایشگاه های زیادی وجود دارند که با مشکلاتی روبرو هستند. آنها یا عدم قطعیت کالیبراسیون را اشتباه محاسبه یا اشتباه گزارش می کنند یا حتی الزامات را در سیستم مدیریت کیفیت خود لحاظ نکرده اند.
بنابراین، امیدوارم این پست به آزمایشگاه ها کمک کند تا عدم قطعیت کالیبراسیون را به درستی محاسبه کنند.
علاوه بر این پست، من همچنین یک ماشین حساب برآورد عدم قطعیت کالیبراسیون در مایکروسافت اکسل درست کرده ام که سال ها از آن برای محاسبه سریع عدم قطعیت کالیبراسیون استفاده کرده ام. در این مقاله، من به شما نشان خواهم داد که چگونه از ماشین حساب خود برای محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون استفاده کنید.
از همین ماشین حساب با گنجاندن آن در برخی از الگوهای خود برای محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون UUT با بیش از 1000 نقطه آزمون استفاده کرده ام!
الزامات ILAC P14
خط مشی ILAC P14 سه بخش اصلی را پوشش می دهد،
خط مشی ILAC در مورد؛
تخمین عدم قطعیت اندازه گیری،
حوزه های اعتبار دهی آزمایشگاه های کالیبراسیون و
بیانیه عدم قطعیت اندازه گیری در گواهی های کالیبراسیون
در این پست، نحوه محاسبه عدم قطعیت نتایج اندازه گیری برای گواهی های کالیبراسیون (یعنی بخش 6) مطابق با نسخه 2013 خط مشی ILAC P14 را ارائه خواهم کرد. به طور خاص،این الزامات شامل بخش های 6.2 تا 6.5 خواهد بود.
به عنوان یک نمای کلی از بخش 6، الزامات عبارتند از:
6.1 استثنائات برای گزارش عدم قطعیت در گزارش های کالیبراسیون تایید صلاحیت شده.
6.2 نتیجه اندازه گیری باید به صورت y ± U گزارش شود و شامل بیانیه ای از فاکتور پوشش و احتمال پوشش باشد.
6.3 عدم قطعیت گسترده باید با دو رقم قابل توجه گزارش شود.
6.4 عدم قطعیت گسترده باید شامل تاثیرات دستگاه مشتری باشد. و
6.5 عدم قطعیت گسترده نباید کمتر از عدم قطعیت CMC گزارش شود.
عوامل عدم قطعیت
مطابق با بخش 6.4 خط مشی ILAC P14، عدم قطعیت تخمینی کالیبراسیون باید شامل عوامل زیر باشد.
عدم قطعیت CMC
ریزنگری UUT
تکرارپذیری UUT
اگر سردرگم هستید و مطمئن نیستید که چگونه این عوامل را در برآورد عدم قطعیت کالیبراسیون خود بگنجانید، نگران نباشید. من قصد دارم همه چیزهایی را که شما نیاز دارید بدانید (و بیشتر) در این پست ارائه کنم.
پس از خواندن این پست، باید بتوانید عدم قطعیت کالیبراسیون را به راحتی محاسبه کنید. اگر از میزان تلاش اضافی که باید انجام دهید ناامید هستید، به شما اطمینان می دهم که اگر به توصیه های من عمل کنید پشیمان نمی شوبد.
نحوه محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون
در زیر فرآیند محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون را در 8 مرحله خلاصه کرده ام.
- تابع/پارامتر اندازه گیری را مشخص کنید
- عدم قطعیت CMC را محاسبه کنید
- ریزنگریUUT را تعیین کنید
- تکرارپذیری UUT را محاسبه کنید
- عدم قطعیت ها را به انحرافات استاندارد تبدیل کنید
- عدم قطعیت ترکیبی را محاسبه کنید
- عدم قطعیت گسترده را محاسبه کنید
- برآورد عدم قطعیت خود را ارزیابی کنید
1. تابع/پارامتر اندازه گیری را مشخص کنید
اولین قدم برای محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون این است که آنچه را که اندازه گیری می کنید شناسایی کنید. شما می بایست به دامنه تایید صلاحیت خود نگاه کنید و تعیین کنید که چه اندازه گیری و روی چه چیزی را انجام می دهید.
وقتی به چک لیست کالیبراسیون خود نگاه می کنید، باید بتوانید به سرعت آنچه را که اندازه گیری می کنید (به عنوان مثال ولتاژ، فشار، گشتاور و غیره) تعیین کنید. در مرحله بعد، می بایست بدانید که چه پارامتری (یعنی نقطه آزمون) را آزمون می کنید.
در تصویر زیر می بینید که من علاقه مند به محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون برای اندازه گیری ولتاژ DC در 10 VDC برای Keysight 34401A هستم.
برای این مثال، تابع اندازه گیری تولید ولتاژ DC است، زیرا من باید یک سیگنال 10 VDC را با کالیبراتور Fluke 5720A تولید کنم. همچنین، باید توجه داشته باشید که من علاقه مند به محاسبه عدم قطعیت در نقطه آزمون 10 VDC هستم.
این کار را تعیین تابع و پارامتر اندازه گیری می گویند.
هنگامی که مشخص کردید چه چیزی را اندازه گیری می کنید، می توانید به مرحله بعدی بروید، جایی که دامنه تایید صلاحیت خود را برای یافتن عدم قطعیت CMC بررسی می کنید.
2. عدم قطعیت CMC را محاسبه کنید
اکنون که تابع و پارامتر اندازه گیری خود را مشخص کرده اید، باید به دامنه تایید صلاحیت خود نگاه کنید تا عدم قطعیت CMC خود را بیابید. هدف یافتن و در صورت لزوم محاسبه عدم قطعیت CMC است.
استفاده از دامنه تایید صلاحیت شما
ابتدا به دامنه تایید صلاحیت خود نگاه کنید و بخشی را پیدا کنید که با عملکرد اندازه گیری شما مطابقت دارد. در تصویر زیر، بخش دامنه تایید صلاحیت من برای تولید ولتاژ DC را مشاهده خواهید کرد.
در مرحله بعد، باید دامنه ای را پیدا کنید که نقطه آزمون شما بین آن قرار می گیرد. برای مثال ما، محدوده 2.2 VDC تا 11 VDC است. پس از اینکه این پارامترها را در دامنه خود شناسایی کردید، می بایستی به عدم قطعیت CMC در ستون بعدی، مستقیماً در سمت راست نگاه کنید. این مقدار عدم قطعیت CMC شما است.
اگر یک مقدار ثابت در ستون CMC دارید، عالی است! کار شما تمام شده است. این عدم قطعیت CMC شما خواهد بود. اگر از ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون من استفاده می کنید، فقط مقدار نقطه ثابت خود را در ستون “B0” و صفر را در ستون “B1” وارد کنید.
با این حال، اگر معادله ای در ستون CMC دارید، کار بیشتری برای محاسبه عدم قطعیت CMC باید انجام دهید.
معادله عدم قطعیت CMC
از معادله زیر برای محاسبه عدم قطعیت CMC استفاده کنید.
که در آن،
y = عدم قطعیت CMC
xi = نقطه آزمون
β1 = ضریب افزایش
β0 = ضریب تغییرات
برای حل معادله بالا، باید مقدار هر متغیر را پیدا کنید. با معادله عدم قطعیت CMC شروع کنید.
ضرایب عدم قطعیت:
هنگامی که معادله مربوط به تابع اندازه گیری خود را پیدا کردید، باید آن را تجزیه کنید تا ضریب افزایش و ضریب تغییرات را بیابید.
به تصویر زیر نگاه کنید ببینید کدام مقدار ضریب افزایش و کدام ضریب تغییرات است.
در حال حاضر، برخی از افراد این ضرایب را اشتباه می گیرند، بنابراین من سعی می کنم توضیح دهم که چگونه آنها را به راحتی پیدا کنید.
ضریب افزایش، یک ضریب نسبت متریک است که شیب تابع اندازه گیری شما را تعیین می کند.
در حوزه اعتباردهی، ضریب تغییرات معمولاً به صورت زیر نشان داده می شود.
درصد (به عنوان مثال 4.3 %)
واحد در واحد (به عنوان مثال 4.3 μV/V)
ضریب (به عنوان مثال 4.3 لیتر)
ضریب تغییرات مقداری است که تغییرات تابع اندازه گیری مدل شده را از صفر افزایش یا کاهش می دهد.
در حوزه اعتباردهی، ضریب تغییرات معمولاً به صورت نشان داده می شود.
یک مقدار (به عنوان مثال 4.3 میکروولت)
ضریب (به عنوان مثال 0.6R)
تفاوت اصلی این است که ضریب تغییرات یا اضافه شده (یعنی +) یا کم کردن (یعنی -) از نتیجه است.
محاسبه عدم قطعیت CMC
اکنون که معادله عدم قطعیت CMC را پیدا کرده اید و ضریب افزایش و ضریب تغییرات را شناسایی کرده اید، زمان آن رسیده است که از ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون من برای محاسبه عدم قطعیت CMC خود استفاده کنید.
اولین کاری که می بایستی انجام دهید این است که نقطه آزمون و واحد اندازه گیری خود را در ستون های «نقطه آزمون» و «واحد» وارد کنید.
در مرحله بعدی، می بایستی ضریب افزایش خود را در ستون B1 وارد کنید. می توانید آن را به صورت عدد، درصد یا نماد علمی وارد کنید. از قالبی استفاده کنید که ورود اطلاعات را برای شما آسان تر می کند و تأیید می کنید که مقدار با دامنه اعتبار شما مطابقت دارد.
در نهایت ضریب تغییرات خود را در ستون B0 وارد کنید. مشابه ضریب افزایش، می توانید مقدار را به صورت عدد، درصد یا نماد علمی وارد کنید.
با اطلاعات وارد شده به ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون، عدم قطعیت CMC به طور خودکار در ستون “Ucmc” با استفاده از معادله ای که قبلاً به شما نشان دادم محاسبه می شود.
بسته به میزان عدم قطعیت CMC، ممکن است لازم باشد ستون را قالب بندی کنید تا مقدار محاسبه شده را ببینید. این کار را می توان به راحتی با کلیک بر روی دکمه ها در نوار ابزار برای افزایش یا کاهش اعشار انجام داد.
هنگامی که مقدار به احتمال زیاد شما قالب بندی شد، می توانید به مرحله بعدی بروید، جایی که ما ریزنگری UUT را تعیین می کنیم.
3. ریزنگریUUT را تعیین کنید
پس از محاسبه عدم قطعیت CMC، باید ریزنگری UUT را پیدا کنید و آن را در تجزیه و تحلیل عدم قطعیت خود بگنجانید.
یافتن ریزنگری UUT معمولاً بسیار آسان است. در چند مورد نادر، ممکن است دشوارتر باشد. برای اهداف ساده، من فقط بر روی فرآیند ساده تر تمرکز می کنم.
تعیین ریزنگری UUT بستگی به نوع واحد مورد آزمون دارد.
ریزنگری دستگاه های دیجیتال با دستگاه های آنالوگ متفاوت است. بنابراین، با تعیین نوع دستگاه خود شروع کنید. سپس، بخش مناسب زیر را بخوانید تا به شما در یافتن ریزنگری UUT کمک کند.
دستگاه های دیجیتال
برای اکثر دستگاه های دیجیتال، یافتن ریزنگری بسیار آسان است. فقط به صفحه نمایش دیجیتال نگاه کنید و کمترین رقم را پیدا کنید. بخش مشکل این است که آیا وضوح UUT را به عنوان یک رقم کامل یا نیم رقم در نظر بگیرید یا نه.
اکثر دستگاه های دیجیتال را می توان با استفاده از وضوح نیم رقمی ارزیابی کرد، جایی که شما کمترین رقم را بر دو تقسیم می کنید. با این حال، احتیاط کنید. گاهی اوقات عدم قطعیت نتیجه اندازه گیری را دست کم می گیرید .
از سوی دیگر، چند دستگاه دیجیتال باید با استفاده از ریزنگری تمام رقمی ارزیابی شوند. این کار برای تایمر، شمارنده و کرونومتر معمول است.
همه چیز به نحوه عملکرد، محاسبه و ارائه نتایج اندازه گیری روی صفحه نمایش دیجیتال توسط دستگاه دیجیتال بستگی دارد.
با استفاده از ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون خود، این فرآیند را آسان کرده ام. به جای تایپ تمام آن صفرها قبل از کمترین رقم، فقط می توانید تعداد ارقام را بعد از رقم اعشار در ستون “ارقام” تایپ کنید.
پس از آن، ماشین حساب به طور خودکار ریزنگری UUT را در ستون “Ures” محاسبه می کند. ماشین حساب به طور خودکار عدم قطعیت ریزنگری UUT را به عنوان نیم رقمی از حداقل رقم (یعنی 0.5R) محاسبه می کند. بنابراین، شما نیازی به انجام کار دیگری ندارید.
دستگاه های آنالوگ
تشخیص دستگاه های آنالوگ و قیاس دشوارتر است. به طور معمول، اکثر مردم ریزنگری را با حداقل فاصله مقیاس، ناحیه بین نشانگرها یا نیمی از فاصله حداقل مقیاس ارزیابی می کنند.
در حالی که هیچ مشکلی در این رویکرد وجود ندارد، به احتمال زیاد عدم قطعیت مرتبط با ریزنگری UUT را بزرگتر از حد در نظر خواهید گرفت. در عوض روش دیگری وجود دارد که می تواند برای به دست آوردن تخمین دقیق تری از ریزنگریUUT استفاده شود. با این حال، اگر یک تکنسین، مهندس یا مترولوژی ماهر نباشید، به راحتی می توانید این اشتباه را انجام دهید!
هنگام انجام اندازه گیری های مقایسه به عنوان بخشی از کالیبراسیون، به احتمال زیاد دستگاه آنالوگ را روی یک نقطه آزمون اصلی که روی یکی از نشانگرهای مقیاس آنالوگ قرار دارد تنظیم می کنید و آن را با یک دستگاه استاندارد مقایسه می کنید (اگر دستگاه استاندارد دیجیتال باشد).
اگر اینطور باشد، راه بهتری برای ارزیابی عدم قطعیت ریزنگری UUT وجود دارد.
برای امتحان این روش، باید سه چیز را بدانید؛
فاصله مقیاس (بین نشانگرها)
عرض نشانگر مقیاس
عرض نشانگر شماره گذاری
ابتدا، می خواهید فاصله مقیاس بین نشانگرهای اطراف نقطه آزمون خود را پیدا کنید.
در مرحله بعد، می بایستی به عرض نشانگر مقیاس و عرض نشانگر شماره گیری نگاه کنید و مشخص کنید که کدام یک عریض تر است.
وقتی تشخیص دادید کدام یک عریض تر است، اکنون می بایستی تعیین کنید که چه تعداد از این نشانگرها یا نشانگرهای شماره گذاری در فاصله مقیاس قرار می گیرند.
اکنون، فاصله مقیاس را بر تعداد نشانگرها یا نشانگرهایی که در فاصله مقیاس قرار می گیرند، تقسیم کنید. نتیجه محاسبه شده ریزنگری UUT مقیاس آنالوگ دستگاه شما خواهد بود.
برای مثال، اگر یک مولتی متر آنالوگ را در مقیاس 10 VDC با ریزنگری 0.1 VDC ارزیابی می کنید، می توانید این مقدار را در ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون من در ستون “Res” در کاربرگ “Analog” وارد کنید.
تصویر زیر را ببینید.
ماشین حساب به طور خودکار ریزنگری UUT را در ستون “Ures” محاسبه می کند. ماشین حساب ریزنگری UUT را به صورت نیم رقمی از ریزنگری ارزیابی می کند (یعنی 0.5R).
پس از اینکه ریزنگری UUT خود را تعیین کردید، می توانید به مرحله بعدی بروید که در آن تکرارپذیری UUT را محاسبه می کنید.
4. تکرارپذیری UUT را محاسبه کنید
آخرین عامل عدم قطعیتی که باید هنگام محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون لحاظ کنید، تکرارپذیری UUT است. هدف از این تأثیر، در نظر گرفتن واریانس تصادفی کوتاه مدتی است که هنگام انجام اندازه گیری های مقایسه رخ می دهد.
مهم نیست که چقدر از استاندارد اندازه گیری استفاده می کنید، نتایج اندازه گیری شما و عدم قطعیت اندازه گیری مربوطه توسط واحد تحت آزمون محدود می شود.
برای یافتن قابلیت تکرار UUT خود، باید نمونه کوچکی از اندازه گیری های مکرر را جمع آوری کنید و سپس انحراف استاندارد را محاسبه کنید.
تعداد نمونه هایی که جمع آوری می کنید کاملاً به شما بستگی دارد.
برخی افراد معتقدند که شما باید 20 نمونه اندازه گیری جمع آوری کنید. برخی دیگر ادعا می کنند که شما فقط نیاز به جمع آوری 3 تا 5 نمونه اندازه گیری دارید. باز هم، این موضوع کاملا به شما و فرآیند کالیبراسیون شما بستگی دارد.
نظر من این است که بستگی به اندازه گیری یا کالیبره کردن شما بستگی دارد. اگر اندازه گیری های حیاتی را برای یک استاندارد اولیه انجام می دهید، ممکن است بایستی 10 تا 20 نمونه جمع آوری کنید.
اگر یک دستگاه اندازه گیری درجه صنعتی را کالیبره می کنید، ممکن است فقط نیاز به جمع آوری 3 تا 5 نمونه داشته باشید. به علاوه، من مطمئن هستم که اکثر مشتریان شما حاضر نیستند برای جمع آوری داده های بیشتر هزینه بیشتری بپردازند.
5. عدم قطعیت ها را به انحرافات استاندارد تبدیل کنید
اکنون که بزرگی هر عامل عدم قطعیت مورد نیاز ILAC P14 را تعیین کرده اید، زمان آن رسیده است که هر کدام را به یک معادل انحراف استاندارد تبدیل کنید .
اولین قدم، شناسایی توزیع احتمالی است که مشخصه عدم قطعیت شماست. هنگامی که توزیع احتمال را شناسایی کردید، یافتن مقسم مورد نیاز برای کاهش صحیح عدم قطعیت تا یک انحراف استاندارد آسان است.
گام بعدی این است که هر عامل عدم قطعیت را بر مقسم مربوط به آن تقسیم کنیم.
عدم قطعیت CMC شما عدم قطعیت گسترده فرآیند کالیبراسیون شما است و تا 95% اطمینان بیان شده است و با توزیع نرمال مشخص می شود. بنابراین، شما می بایستی آن را بر 2 تقسیم کنید تا آن را به یک معادل انحراف استاندارد تبدیل کنید.
ریزنگری UUT یک عامل عدم قطعیت است که با توزیع یکنواخت یا مستطیلی مشخص می شود. برای تبدیل آن به معادل انحراف استاندارد، ریزنگری UUT را بر جذر 3 تقسیم کنید.
در نهایت، تکرارپذیری UUT انحراف استاندارد محاسبه شده مجموعه کوچکی از داده های نمونه جمع آوری شده به عنوان بخشی از کالیبراسیون است. بنابراین، با اطمینان 68٪ بیان و با توزیع نرمال مشخص می شود. در نتیجه، نیازی به تبدیل آن به معادل انحراف استاندارد ندارید. در حال حاضر در سطح 1 سیگما است.
در ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون، این محاسبات به طور خودکار با استفاده از فرآیندی که در بالا توضیح دادم انجام می شود.
در تصویر زیر، نحوه تبدیل و نمایش هر عامل عدم قطعیت را مشاهده خواهید کرد.
6. عدم قطعیت ترکیبی را محاسبه کنید
گام بعدی برای محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون، محاسبه عدم قطعیت ترکیبی با ترکیب مولفه های مختلف با استفاده از روش مجموع مربع ها است.
این روشی است که توسط راهنمای بیان عدم قطعیت در اندازه گیری (GUM) توصیه می شود.
برای محاسبه عدم قطعیت ترکیبی، مقدار هر عامل عدم قطعیت را به توان 2 برسانید. ucmc، ures و urpt. در مرحله بعد، باید تمام مقادیر مربع شده را با هم جمع کنید. این کار به عنوان محاسبه مجموع مربع ها شناخته می شود. در نهایت جذر مجموع مربعات محاسبه شده را محاسبه کنید.
نتیجه عدم قطعیت ترکیبی خواهد بود. در تصویر زیر می بینید که چگونه با استفاده از ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون این کار انجام می شود. عدم قطعیت ترکیبی به طور خودکار محاسبه و توسط ستون “CU” نمایش داده می شود.
7. عدم قطعیت گسترده را محاسبه کنید
آخرین مرحله برای محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون، محاسبه عدم قطعیت گسترده است.
اولین قدمی که باید انجام دهید این است که فاکتورهای پوشش خود را تعیین کنید. به احتمال زیاد، شما می خواهید عدم قطعیت خود را تا 95٪ اطمینان افزایش دهید. بنابراین از ضریب پوشش 2 استفاده خواهید کرد.
در مرحله بعد، عدم قطعیت گسترده را با ضرب عدم قطعیت ترکیبی در فاکتور پوشش محاسبه خواهید کرد. نتیجه عدم قطعیت کالیبراسیون شما خواهد بود که با اطمینان 95% بیان شده و با توزیع نرمال مشخص می شود.
اگر از ماشین حساب عدم قطعیت کالیبراسیون استفاده می کنید، ضریب پوشش به طور پیش فرض در ستون “k” روی 2 تنظیم می شود. و عدم قطعیت گسترده به طور خودکار محاسبه و در ستون “EU” نمایش داده می شود.
برای کمک به گزارش عدم قطعیت کالیبراسیون، ممکن است همچنان لازم باشد سلول را به گونه‌ای قالب‌بندی کنید که عدم قطعیت کالیبراسیون خود را به 2 رقم قابل توجه تبدیل کنید.
8.عدم قطعیت تخمینی خود را ارزیابی کنید
آخرین مرحله در این فرآیند، ارزیابی محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون شما است. برای ارزیابی عدم قطعیت کالیبراسیون، توصیه می کنم موارد زیر را بررسی کنید.
بررسی کنید که ضرایب CMC، B1 و B0، صحیح هستند.
بررسی کنید که ریزنگریUUT درست است.
بررسی کنید که تکرارپذیری UUT صحیح است.
بررسی کنید که عدم قطعیت گسترده به 2 رقم قابل توجه گرد شده است. و
بررسی کنید عدم قطعیت گسترده کمتر از عدم قطعیت CMC شما نیست.
اگر عدم قطعیت محاسبه شده شما با معیارهای ذکر شده در بالا مطابقت دارد، برآورد شما آماده است تا در گزارش کالیبراسیون شما گزارش شود.
با تجربه من، توصیه می کنم برای تأیید صحت استفاده از ضرایب CMC، صحت ریزنگری UUT، و عدم قطعیت گسترده به ۲ رقم قابل توجه گرد شود.
این 3 مورد رایج ترین خطاهایی هستند که هنگام بررسی گزارش های کالیبراسیون پیدا می کنم. با تأیید داده ها قبل از گزارش، می توانید از اشتباهات شرم آور پس از صدور گزارش کالیبراسیون (مانند شکایات مشتری، یافته های ارزیابی و غیره) جلوگیری کنید.
نتیجه
در این پست، نحوه محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون مطابق با نسخه 2013 خط مشی ILAC P14 را به شما نشان دادم. علاوه بر این، من نحوه محاسبه عدم قطعیت کالیبراسیون را تنها در 8 مرحله نشان داده ام.
شما باید اطمینان داشته باشید که عدم قطعیت کالیبراسیون را به تنهایی محاسبه می کنید.
امیدوارم این پست برای شما مفید بوده باشد.
