الزامات برنامه نمونه برداری و استراتژی های اندازه گیری

کارشناسی و مشاوره

 فرایندهاي نمونه برداری و آنالیزي  و برنامه نمونه برداری، گستره اي از فعالیت ها را شامل می شوند. اغلب بخش هاي مختلف فرایند به پرسنل مختلف سپرده شده که ممکن است دانش بسیار متفاوتی از اهداف و مهم تر از آن، شناخت متفاوت از اثر بخش هاي مختلف در فرایند داشته باشند. عموماً تمام اشخاص درگیر ممکن است تنها شناخت نسبی از بعضی بخش هاي پروسه داشته و فقط عده کمی قادر می باشند در مورد کل پروسه، راهنمایی هاي لازم را ارائه کنند. لذا مهم است که طراحان نمونه برداري، شیمی دان هاي تجزیه اي را درگیر کار کرده و هر جا که امکان داشته باشد در برنامه نمونه برداری از تکنسین هاي نمونه برداری باتجربه استفاده شود. همچنین در اغلب شرایط استفاده از متخصصین آمار عاقلانه به نظر می رسد. تصمیم گیرنده ها (یعنی مدیران تجاري و کسانی که روي نتایج فعالیت هاي نمونه برداري کار می کنند) نیز می بایست در برنامه ریزي براي کاربردهاي جدید مشارکت داشته باشند. از سوي دیگر، جایی که هدف یک پروتوکل، تایید یک دستورالعمل باشد، موضوع می بایست با مسئولان نظارتی نیز در میان گذاشته شود.

هر چند اصول راهنمای یوروکم به طور گسترده قابل کاربرد می باشند، با این حال، راهنمایی کارشناس آمار همیشه مفید بوده و در بعضی شرایط حتی می بایست به عنوان یک امر ضروري لحاظ شود. این شرایط شامل موارد زیر می باشند:

• جایی که توزیع هاي فراوانی مورد انتظار یا مشاهده شده نرمال نباشند، براي مثال جایی که نتایج شامل بیش از 10 % داده هاي انحرافی بوده یا جایی که نتایج، توزیع هاي نامتقارن قابل ملاحظه اي نشان می دهند.
• وقتی پیامدهاي اجتماعی یا مالی به تخمین قابل اطمینان از عدم قطعیت بستگی داشته باشند.
• جایی که به بازه هاي اطمینان براي تخمین هاي عدم قطعیت نیاز بوده و یا وقتی که به طرح هاي نمونه برداري پیچیده روي نتایج اندازه گیري نیاز باشد.
• جایی که استراتژي نمونه برداري پیچیده تر از نمونه برداري تصادفی ساده با اندازه گیري هاي تکراري می باشد، براي مثال، در به کارگیري نمونه برداري لایه لایه.

اجتناب از بایاس نمونه برداری 

متدهاي توصیف شده در راهنمای یوروکم براي ثبت و تعیین تغییر پذیري نمونه برداري مناسب می باشند، اما تنها متدهاي پیچیده تر می توانند عدم قطعیت هاي مرتبط با بایاس احتمالی در نمونه برداري را ارزیابی کنند. بخاطر همین، جهت به حداقل رساندن منابع احتمالی بایاس به توجه خاصی نیاز می باشد. این منابع، شامل بایاس احتمالی مرتبط با نمونه برداري دیفرانسیلی ناشی از اندازه ذره، دانسیته یا آهنگ جریان، بایاس در انتخاب نقاط نمونه برداري، اثر تجهیزات نمونه برداري مختلف و غیره می باشد. چنانچه ثابت شود این فاکتورها به طور کافی تحت کنترل نبوده و یا در یک پروتوکل نمونه برداري به طور کامل تعریف نشده باشند، در اجراي روش شناسی نمونه برداري می بایست مهارت خاصی به کار گرفته شود.

برنامه ریزی براي تخمین عدم قطعیت 

تمرین هاي نمونه برداری، جهت ارزیابی عدم قطعیت نتایج، همیشه می بایست پیش بینی هاي لازم براي تدارك حداقل چند نمونه تکراري و اندازه گیري را داشته باشند.

معیارهای برازش هدف 

به طور ایده آل برنامه ریزي می بایست با ایجاد طرح روشنی از معیارهاي برازش هدف و لحاظ کردن هزینه ها و عدم قطعیت هاي نمونه برداري و آنالیز شروع شود. این موارد یا از قبل معلوم بوده و یا می بایست به طور منطقی تعیین شوند.

استفاده از داده های صحه گذاری قبلی

عدم قطعیت هاي اصلی مرتبط با اندازه گیري هاي آنالیزي، اغلب هنگام آنالیز، یا بر اساس صحه گذاري متد آنالیزي، یعنی پروسه اي که قبل از قابل استفاده شدن متد اجرا می شود، تخمین زده می شوند. لذا به این موضوع که آیا تغییر پذیري مشاهده شده به عنوان بخشی از آزمایش نمونه برداري می بایست جایگزین و یا اطلاع رسانی شود و یا خیلی ساده به عنوان یک بازبینی دائمی به کار رود یا خیر، همینطور به عدم قطعیت اندازه گیري آنالیزي ارزیابی شده با استفاده از اطلاعات قبلی نیز می بایست رسیدگی شود. با در نظر گرفتن این مسأله می بایست به این نکته توجه شود که تغییر پذیري مشاهده شده حین یک سري از آنالیزها در دوره زمانی نسبتاً کوتاه به ندرت براي تخمین عدم قطعیت کافی می باشد. معمولاً مطالعات طولانی مدت، بیشتر قابل اعتماد می باشند. از این رو، اعتماد بر داده هاي صحه گذاري قبلی می تواند ایمن تر باشد، مگر این که تغییر مشاهده شده به طور معناداري بالاتر باشد. عدم قطعیت هاي مرتبط با تغییر پذیري نمونه برداري، بخصوص جایی که یک برنامه نمونه برداري طولانی مدت طرح ریزي و اجرا شود، می توانند از قبل تخمین زده شوند. تحت این شرایط، معمولاً رسیدن به یک تخمین اولیه از عدم قطعیت نمونه برداري عاقلانه به نظر می رسد. آن گاه مطالعات در حال اجرا می توانند به عنوان بازبینی جهت اعتبار پیوسته تخمین عدم قطعیت به کار گرفته شوند. 
می تواند در این زمینه مؤثر واقع شود.

قابلیت پذیرش عدم قطعیت نمونه برداری

قبل از گزارش اندازه گیري ها می بایست برآورد شود که آیا اندازه گیري ها قابل پذیرش و مطابق با اهداف کیفیتی تنظیم شده براي عدم قطعیت کل و مؤلفه نمونه برداري آن هستند یا خیر، و دیگر آن که آیا در این اندازه گیري ها بعضی از معیارهاي برازش هدف براي نتایج رعایت شده اند یا خیر.