ارزیابی عدم قطعیت نوع A، تخمین واریانس داده‌های به‌دست‌آمده از اندازه‌گیری‌های مستقیم است. برای برآورد واریانس از روش آماری معمولی برای یافتن میانگین و مجذور انحرافات آن از مشاهده استفاده می شود. اگر تعداد مقادیر مشاهده شده کمیت ورودی Xp برابر با np باشد، آنگاه درجه آزادی np -1 است. هر تخمین ورودی xp و واریانس آن از توزیع مقادیر احتمالی کمیت ورودی Xp به دست می آید. این توزیع احتمال مبتنی بر تکرار است که بر اساس یک سری مشاهدات xp;q از Xp است. ارزیابی نوع A بر اساس توزیع فرکانس است که در بیشتر موارد، توزیع نرمال (گاوسی) است. در صورت وجود مقادیر ورودی وابسته، کوواریانس ها نیز برآورد می شوند.
در بیشتر موارد، بهترین تخمین موجود یا مقدار مورد انتظار یک کمیت Xp که به طور تصادفی تغییر می کند، میانگین حسابی چندین مشاهده تصحیح شده از این کمیت است. به این معنا که
در اینجا np تعداد مشاهدات تصحیح شده انجام شده در شرایط مشابه است. مشاهدات فردی xp;q ممکن است به دلیل تغییرات تصادفی در مقادیر تأثیر یا هر اثر تصادفی دیگری از نظر مقدار متفاوت باشد. واریانس مشاهدات، که بهترین تخمین – واریانس به توان 2- توزیع احتمال کمیت Xp است، از
جذر مثبت s2.xp/ عدم قطعیت استاندارد uA.xp/ تعیین شده توسط روش ارزیابی عدم قطعیت نوع A است. نماد uA مخفف عدم قطعیت به دست آمده توسط ارزیابی نوع A است.
منبع : عدم قطعیت اندازه گیری
