در سال 1978، کمیته بین‌المللی اوزان و اندازه‌گیری‌ها (CIPM) – بالاترین مقام جهانی در اندازه‌شناسی، از دفتر بین‌المللی اوزان و اندازه‌گیری‌ها (BIPM) به همراه چند آزمایشگاه ملی اندازه‌شناسی و سایر نهادهای بین‌المللی علاقه‌مند به اندازه‌شناسی درخواست کرد تا به موضوع عدم قطعیت رسیدگی کنند.
BIPM پرسشنامه مفصلی را تهیه کرد که مسائل مربوط به آن را پوشش می داد و آن را در بین 32 آزمایشگاه ملی اندازه گیری و پنج سازمان بین المللی که علاقه مند به این موضوع بودند توزیع کرد. تقریباً همه موافق بودند که رسیدن به یک روش پذیرفته شده بین‌المللی برای بیان عدم قطعیت اندازه‌گیری و همچنین یک روش یکسان برای ترکیب اجزای عدم قطعیت در یک عدم قطعیت کلی ضروری است. با این حال، اجماع در مورد روش ترکیب چندین مؤلفه آشکار نبود. یازده آزمایشگاه ملی کارشناسان خود را به جلسه ای که توسط BIPM تشکیل شده است می فرستند. این گروه کاری در سال 1980 توصیه ای در مورد بیانیه عدم قطعیت ارائه کرد که CIPM در سال 1981 آن را تصویب کرد و در سال 1986 مجدداً تأیید کرد. قبل از رسیدن به نتیجه نهایی از تلاش های BIPM همراه با چندین سازمان بین المللی دیگر، ممکن است رویه انجام شده قبل از آن را مورد بحث قرار دهیم.
منبع بیان عدم قطعیت اندازه‌گیری: عدم قطعیت اندازه گیری
