دقت
پراکندگی داده ها به طور سنتی، دقت اثر خالص تمایز، حساسیت و تکرارپذیری را در محدوده عملیاتی (اندازه، محدوده و زمان) سیستم اندازه‌گیری توصیف می‌کند. در برخی از سازمان ها دقت به جای تکرار پذیری استفاده می شود. در واقع، دقت اغلب برای توصیف تغییرات مورد انتظار اندازه گیری های مکرر در محدوده اندازه گیری استفاده می شود. این محدوده ممکن است اندازه یا زمان باشد (یعنی “یک دستگاه در محدوده پایین به اندازه محدوده اندازه گیری بالا دقیق است” یا “امروز به اندازه دیروز دقیق است”). می توان گفت دقت همان تکرارپذیری است که خطی بودن برای بایاس است (اگرچه اولی تصادفی و سایر خطاهای سیستماتیک است). ASTM دقت را به معنای وسیع‌تری تعریف می‌کند تا شامل تغییرات از قرائت‌ها، سنجه ها، افراد، آزمایشگاه‌ها یا شرایط مختلف باشد.
تکرارپذیری
تکرارپذیری به طور سنتی به عنوان تغییر “در ارزیابی” نامیده می شود. تکرارپذیری تغییر در اندازه‌گیری‌های به‌دست‌آمده با یک ابزار اندازه‌گیری در زمانی است که چندین بار توسط یک ارزیاب در حین اندازه‌گیری مشخصه یکسان در همان قطعه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تنوع یا قابلیت ذاتی خود تجهیزات است. تکرارپذیری معمولاً به عنوان تنوع تجهیزات نامیده می شود. در واقع، تکرارپذیری تغییر علت رایج (خطای تصادفی) از آزمایش‌های متوالی تحت شرایط تعریف شده اندازه‌گیری است. بهترین اصطلاح برای تکرارپذیری در تغییرات سیستم زمانی است که شرایط اندازه‌گیری ثابت و تعریف شده باشد.
دلایل احتمالی تکرارپذیری ضعیف عبارتند از:
(نمونه): فرم، موقعیت، پرداخت سطح، مخروطی، قوام نمونه
ابزار: تعمیر. فرسودگی، خرابی تجهیزات یا تجهیزات، کیفیت یا نگهداری ضعیف
استاندارد: کیفیت، کلاس، سایش
روش: تنوع در راه اندازی، تکنیک، صفر کردن، نگه داشتن، بستن
ارزیاب: تکنیک، موقعیت، عدم تجربه، مهارت یا آموزش دستکاری، احساس، خستگی
محیط: نوسانات چرخه کوتاه دما، رطوبت، لرزش، روشنایی، تمیزی
نقض یک فرض – عملکرد پایدار و مناسب
طراحی یا روش ابزار فاقد استحکام، یکنواختی ضعیف است
اندازه گیری اشتباه برای برنامه
اعوجاج (گیج یا قسمتی)، عدم استحکام
کاربرد – اندازه قطعه، موقعیت، خطای مشاهده (خوانایی، اختلاف منظر)
تجدید پذیری
تجدید پذیری به طور سنتی به عنوان متغیر “بین ارزیابان” نامیده می شود. تجدید پذیری معمولاً به عنوان تغییر در میانگین تعریف می شود
اندازه‌گیری‌هایی که توسط ارزیاب‌های مختلف با استفاده از ابزار اندازه‌گیری یکسان در هنگام اندازه‌گیری مشخصه یکسان در یک قطعه انجام می‌شود.
این کار اغلب برای ابزارهای دستی تحت تأثیر مهارت اپراتور صادق است. با این حال، برای فرآیندهای اندازه گیری (به عنوان مثال، سیستم های خودکار) که در آن اپراتور منبع اصلی تغییرات نیست، این مورد درست نیست. به همین دلیل، تجدید پذیری به عنوان تغییرات متوسط بین سیستم ها یا بین شرایط اندازه گیری نامیده می شود.
تعریف ASTM فراتر از این است و به طور بالقوه نه تنها ارزیابی‌کننده‌های مختلف را شامل می‌شود، بلکه موارد مختلفی را نیز شامل می‌شود: سنجه ها، آزمایشگاه‌ها و محیط (دما، رطوبت) و همچنین شامل تکرارپذیری در محاسبه تجدید پذیری .
منابع بالقوه خطای تجدید پذیری عبارتند از:
بین قطعات (نمونه): تفاوت میانگین هنگام اندازه گیری انواع قطعات A، B، C و غیره با استفاده از ابزار، عملگرها و روش یکسان.
بین ابزارها: تفاوت میانگین با استفاده از ابزارهای A، B، C و غیره برای قطعات، اپراتورها و محیط مشابه. توجه: در این مطالعه خطای تکرارپذیری اغلب با روش و/یا عملگر اشتباه گرفته می شود.
بین استانداردها: تأثیر متوسط استانداردهای تنظیم مختلف در فرآیند اندازه گیری.
بین روش‌ها: تفاوت میانگین ناشی از تغییر چگالی نقطه، سیستم‌های دستی در مقابل خودکار، روش‌های صفر کردن، نگه‌داشتن یا بستن و غیره.
بین ارزیاب ها (اپراتورها): تفاوت میانگین بین ارزیاب های A، B، C و غیره، ناشی از آموزش، تکنیک، مهارت و تجربه است. این مطالعه توصیه شده برای صلاحیت محصول و فرآیند و یک ابزار اندازه گیری دستی است.
بین محیط: تفاوت میانگین در اندازه گیری ها در طول زمان 1، 2، 3، و غیره ناشی از چرخه های محیطی. این رایج ترین است
نقض یک فرض در مطالعه
طراحی یا روش ابزار فاقد استحکام
اثربخشی آموزش اپراتور
کاربرد – اندازه قطعه، موقعیت، خطای مشاهده (خوانایی، اختلاف منظر)
منبع پراکندگی داده ها: آنالیز سیستم های اندازه گیری
