قابلیت سیستم اندازه گیری تخمینی از تغییرات ترکیبی خطاهای اندازه گیری (تصادفی و سیستماتیک) بر اساس ارزیابی کوتاه مدت است. قابلیت ساده شامل اجزای زیر است:
بایاس یا خطی نبودن اصلاح نشده
تکرارپذیری و تجدید پذیری (GRR)، از جمله پایداری کوتاه مدت
بنابراین، تخمین قابلیت اندازه‌گیری، بیانی از خطای مورد انتظار برای شرایط، دامنه و محدوده تعریف شده سیستم اندازه‌گیری است (برخلاف عدم قطعیت اندازه‌گیری، که بیانی از محدوده مورد انتظار خطا یا مقادیر مرتبط با نتیجه اندازه‌گیری است). بیان قابلیت تغییرات ترکیبی (واریانس) زمانی که خطاهای اندازه گیری نامرتبط (تصادفی و مستقل) هستند را می توان به صورت کمی محاسبه کرد:
دو نکته ضروری برای درک و به کارگیری صحیح قابلیت اندازه گیری وجود دارد:
اولاً، تخمین قابلیت همیشه با محدوده مشخصی از اندازه گیری – شرایط، محدوده و زمان مرتبط است. برای مثال، گفتن اینکه توانایی یک میکرومتر 25 میلی‌متری 0.1 میلی‌متر است، بدون واجد شرایط بودن دامنه و محدوده شرایط اندازه‌گیری ناقص است. محدوده تخمین قابلیت اندازه گیری می تواند بسیار خاص یا یک بیانیه کلی از عملیات، در یک بخش محدود یا کل محدوده اندازه گیری باشد. کوتاه‌مدت می‌تواند به این معنا باشد: توانایی در یک سری از چرخه‌های اندازه‌گیری، زمان تکمیل ارزیابی GRR، دوره مشخصی از تولید، یا زمانی که با فرکانس کالیبراسیون نشان داده می‌شود. بیانی قابلیت اندازه گیری فقط باید به اندازه ای کامل باشد که شرایط و محدوده اندازه گیری را به طور منطقی تکرار کند. یک برنامه کنترل مستند می تواند به این هدف کمک کند.
دوم، پایداری و یکنواختی کوتاه مدت (خطاهای تکرارپذیری) در محدوده اندازه گیری در برآورد قابلیت گنجانده شده است. برای یک ابزار ساده، مانند میکرومتر 25 میلی‌متری، انتظار می‌رود تکرارپذیری در کل محدوده اندازه‌گیری با استفاده از اپراتورهای معمولی و ماهر ثابت و یکنواخت باشد. در این مثال، یک تخمین قابلیت ممکن است کل محدوده اندازه گیری را برای چندین نوع ویژگی تحت شرایط عمومی شامل شود. سیستم‌های اندازه‌گیری با گستره طولانی‌تر یا پیچیده‌تر (به عنوان مثال، یک CMM) ممکن است خطاهای اندازه‌گیری خطی (تصحیح نشده)، یکنواختی و ثبات کوتاه‌مدت را در محدوده یا اندازه نشان دهند. از آنجایی که این خطاها با هم مرتبط هستند، نمی توان آنها را با استفاده از فرمول خطی ساده بالا ترکیب کرد. هنگامی که خطی بودن، یکنواختی یا سازگاری (تصحیح نشده) در محدوده به طور قابل توجهی تغییر می کند، برنامه ریز اندازه گیری و تحلیلگر تنها دو انتخاب عملی دارند:
1) حداکثر (بدترین حالت) قابلیت را برای کل شرایط تعریف شده، دامنه و محدوده سیستم اندازه گیری گزارش کنید.
یا
2) ارزیابی های چندگانه قابلیت را برای بخش های تعریف شده از محدوده اندازه گیری (یعنی محدوده کم، متوسط، بزرگتر) را تعیین و گزارش کنید.
