بخش 1 ISO/TS 14253 قوانینی را برای تعیین اینکه چه زمانی ویژگی های یک قطعه خاص یا تجهیزات اندازه گیری انطباق یا عدم انطباق با تلورانس داده شده (برای یک قطعه کار) یا حدود حداکثر خطای مجاز (برای تجهیزات اندازه گیری) را با در نظر گرفتن عدم قطعیت اندازه گیری تعیین می کند
همچنین قوانینی را در مورد نحوه برخورد با مواردی که نمی توان تصمیم روشنی اتخاذ کرد (انطباق یا عدم انطباق با مشخصات) را ارائه می دهد، یعنی زمانی که نتیجه اندازه گیری در محدوده عدم قطعیت قرار می گیرد (شکل زیر را ببینید) که در اطراف حدود رواداری وجود دارد.
انطباق
تحقق الزامات مشخص شده.
ناحیه انطباق
منطقه مشخصات با عدم قطعیت بزرگ اندازه گیری UMP کاهش می یابد (شکل زیر).
توجه: ناحیه مشخصات با افزایش عدم قطعیت اندازه گیری UMP در محدوده مشخصات بالا و پایین کاهش می یابد. در مورد مشخصات با مشخصات یک طرفه، این کاهش برای سمت دیگر مرز اعمال نمی شود.
اثبات انطباق
اگر نتیجه اندازه گیری Y (مقدار کمیت اندازه گیری شده yi مرتبط با عدم قطعیت اندازه گیری گسترش یافته UMP در منطقه مشخصات قرار داشته باشد، انطباق با تلورانس ثابت می شود و محصول را می توان پذیرفت.
عدم انطباق
عدم تحقق یک نیاز مشخص.
منطقه عدم انطباق
مناطق خارج از منطقه مشخصات گسترش یافته توسط عدم قطعیت اندازه گیری UMP (شکل 1)
توجه: مشخصات با عدم قطعیت بزرگ اندازه گیری UMP در حد مشخصات بالا و پایین گسترش می یابد. در مورد مشخصات با مشخصات یک طرفه، این کاهش برای سمت دیگر مرز اعمال نمی شود.
اثبات عدم انطباق
عدم انطباق با تلورانس زمانی ثابت می شود که نتیجه اندازه گیری Y (مقدار کمیت اندازه گیری شده yi مرتبط با عدم قطعیت اندازه گیری گسترش یافته UMP) فراتر از منطقه مشخصات قرار داشته باشد (شکل 3). در این صورت قطعه باید رد شود.
مرجع: VDA
