خطاهای اندازه گیری

خطاهای اندازه گیری در یک فرآیند اندازه گیری شامل خطاهای سیستماتیک شناخته شده و ناشناخته از تعدادی منابع و علل مختلف است.
در آلمان، از زمان انتشار DIN 1319:1995، اصطلاح سنتی “خطای اندازه گیری” با عبارت “انحراف اندازه گیری” جایگزین شده است. در مورد ابزارهای اندازه گیری یا سیستم های اندازه گیری، خطاهای سیستماتیک مجاز تعیین شده توسط استانداردها و دستورالعمل های مختلف (به عنوان مثال VDI/VDE/DGQ 2618 ) به عنوان حداکثر خطای مجاز یا حد خطا نامیده می شود.

انواع مختلف خطاهای اندازه گیری (نگاه کنید به شکل 6) در نتایج اندازه گیری نشان داده می شود:

خطاهای اندازه گیری تصادفی

خطاهای تصادفی توسط عوامل تاثیر گذار تصادفی کنترل نشده ایجاد می شوند که ممکن است با انحراف استاندارد و نوع توزیع مشخص شوند (به پراکندگی 1 و 2 در شکل 6 مراجعه کنید).

خطاهای اندازه گیری سیستماتیک (معلوم، ناشناخته)

خطاهای سیستماتیک ممکن است با اندازه و علامت (+ یا -) مشخص شوند:

Bi = yi– true value

تفاوت بین مقدار مرجع استاندارد اندازه گیری و میانگین مقادیر اندازه گیری شده اغلب مبنای محاسبه خطای اندازه گیری سیستماتیک را تشکیل می دهد:

x میانگین حسابی مقادیر اندازه گیری شده
مقدار مرجع xm استاندارد اندازه گیری

در مواردی که خطاهای اندازه گیری به عنوان سیستماتیک در نظر گرفته نمی شوند، علت خطای اندازه گیری به دلایل اقتصادی و پیچیدگی جستجو نشده است یا وضوح ناکافی است (به عنوان مثال %RE بیشتر از 5% مشخصات؛

مرجع: VDA